Nega Biz Yaqinlarimizga Toqat Qilmaymiz?

Video: Nega Biz Yaqinlarimizga Toqat Qilmaymiz?

Video: Nega Biz Yaqinlarimizga Toqat Qilmaymiz?
Video: Ulug'bek Rahmatullayev va Sardor Rahimxon "Yaqinlarimsiz" 2024, May
Nega Biz Yaqinlarimizga Toqat Qilmaymiz?
Nega Biz Yaqinlarimizga Toqat Qilmaymiz?
Anonim

Men nima uchun biz eng yaqin odamlarga: ota -onaga, opa -singillarga, aka -ukalarga, turmush o'rtoqlarga, bolalarga toqat qilmasligimiz haqida tez -tez o'ylayman.

O'zaro munosabatlarda bo'lganimizda, biz erkaklar / ayollarning xatti -harakatlarini oqlaymiz, lekin qarindoshlarimizning xuddi shunday xatti -harakatlariga toqat qilmaymiz. Biz ota -onalarga do'st yoki xo'jayinga aytishdan uyaladigan so'zlarni aytishga qodirmiz. Bundan tashqari, biz o'zimizni juda yoqimsiz tutadigan, eng achchiq joylarni jiddiy ranjitadigan va shikastlaydigan holatlar mavjud.

Ammo bizning onamiz bilan solishtirganda xo'jayin kim? Nega biz unga biror narsa aytishdan, g'azablanishdan, kelishmovchiligimizni bildirishdan qo'rqamiz, lekin biz onadan qo'rqmaymiz?

Nima uchun do'stlar, hamkasblar, oddiy tanishlarning xatolarini tushuntiramiz, tushunarli va sabrli munosabatda bo'lamiz va ota -onamiz ham xato qilishi mumkinligini tan olmaymiz. Nega biz boshqalarga yordam berishga javob beramiz va ota -onalarning iltimoslari zerikarli.

Ko'pchiligimiz rahmdillik, rahm -shafqatga intilamiz. Shu bilan birga, eng aziz va yaqinlar bilan bo'lgan munosabatlarda, bu boshqa jinoyat bilan tugaydi. Biz bilan muloqotda xato qilmaganlarga rahm -shafqat qilish juda oson. Boshqalar haqida gap ketganda, hammasi yaxshi, lekin eng azizlari bilan eski hikoyalar yodga tushadi.

Ota -onalar bilan bunday hikoyalar ko'p. Hech kimga ona va ota bo'lishni o'rgatishmaydi. Ular ko'p jihatdan xato qilishdi, o'z his -tuyg'ularini bir joyda ushlab tura olmadilar, "xohish" yoki "ehtiyoj" ni bosdilar. Kichikligimizda qarshilik ko'rsatish biz uchun qiyin. O'sib ulg'ayganimizda, biz bularning barchasiga "ota -onalar aybdor", "ota -onalar bolalikni buzishdi", "ota -onalar bermadi" va hokazo deb qaraymiz. Biroq, bularning barchasiga qaramay, men ota -onasini sevmagan odamni kamdan -kam uchratganman. Sevgi va samimiy, samimiy, hatto aytardim, oila va do'stlarga bo'lgan shartsiz his -tuyg'ular (bu erga bolalar va turmush o'rtoqlar kiritilgan), nega biz ularga toqat qilmayapmiz?

Men o'zimga bularning barchasini "nima uchun" deb ko'p marta so'radim. Men shunday xulosaga keldimki, biz qarindoshlarimiz uchun shunchalik tashvishdamizki, biz dam olamiz. O'ylaymizki, ular tushunishadi. Va ular, o'z navbatida, biz ularga ehtiyotkorlik bilan munosabatda bo'lishimizni va o'z hujumlarimizdan himoya qilishimizni kutishadi. Boshqa narsalar qatorida, biz ham o'z tarafimizdan shu narsaga ishonamiz. Natijada, biz bir -birimizga mutlaqo himoyasizmiz. Himoya qilish o'rniga, biz bir kunda barcha salbiylarimizni olib tashlaymiz va uni sevgan insonimizga tashlaymiz. Chunki biz bilamizki, u tushunadi va qabul qiladi.

U bizni tashlab ketmaydi, moddiy boylikdan yoki shaxsiy muloqotdan mahrum qilmaydi. Biroq, bu bizning oldimizda uning zaifligi. Biz undan foydalanamiz va uni xafa qilamiz. Va boshqa kuni, o'z ahvolida, biz bilan ham shunday qiladi. Chunki u tushunadi va qabul qilishimizni biladi.

Va shunga qaramay, ota-onalarga kelsak, biz doimo bola-ota-onaning pozitsiyasini olamiz va ularni kichkina bolalarcha nigoh bilan sezamiz. Bola uchun ota -ona xatoga yo'l qo'ymaydi, shuning uchun bizning talablarimiz yuqori va ularni bizning tasavvurimiz singari mukammal emas deb qabul qilish juda qiyin. Sizning tasavvuringizni ota -onangiz qilayotgan ishlardan ajratish juda muhim. Shunday qilib, ular o'z sevgisini va g'amxo'rligini qanday ko'rsatayotganini, shuningdek, ular xato qilgan paytlarini tushunishingiz mumkin. Bu menga juda yordam beradi va men tez -tez o'zimga ota -onam o'zim kabi oddiy odamlar ekanligini eslatib turaman.

"Nega" degan savolingizga qanday javob berasiz? Siz ulardan o'zingiz so'rayapsizmi?

Tavsiya: